Metropolis Magazine Interview © Julia Anna Gospodarou

MORE news about my Interviews & Exhibitions

Metropolis Magazine Interview

A link to the online edition of Metropolis Magazine.

Μια συνέντευξη “εφ’όλης της ύλης” που έδωσα για το περιοδικό Metropolis που κυκλοφορεί και μπορείτε να το διαβάσετε από σήμερα. Αθήνα και γιατί την αγαπώ.
A new interview with me in the Greek magazine Metropolis that you can find at the news stands from today. No photography this time (not much, anyway). Τalking about Athens, history, architecture, life in the city and more. If you don’t speak Greek, well, you’ll have to find a friend who does, to translate it for you, if you want to hear me talking about anything else than (en)Visionography, Photography Drawing and fine art.  I can only tell you that it’s (even more) interesting.

Photo and questions by Stefanos Kastrinakis Thank you, Stefanos!!

Since the initial text of the interview was too long to be published integrally, I will quote it here so you can have a better idea about my thoughts.

I’m adding the Google translation of the interview in English after the original Greek version, but please keep in mind that, as much as Goole translate has gotten better lately, some things will not be translated perfectly.

Integral Metropolis Magazine Interview – Greek Version (scroll for English version)

Αν σας ζητούσαν να θέσετε με σειρά προτεραιότητας 5 από τα σημαντικότερα προβλήματα του κέντρου της πόλης, πια θα τοποθετούσατε στην κορυφή;

Αν κρίνω από την άποψή μου ως αρχιτέκτονας, το μεγαλύτερο πρόβλημα της Αθήνας, και όχι μόνο του κέντρου, είναι ότι έχει οικοδομηθεί χωρίς ένα κεντρικό γενικό πολεοδομικό σχέδιο όπως είναι δομημένες όλες οι πόλεις που θαυμάζουμε από αρχιτεκτονική άποψη, το Παρίσι, το Λονδίνο, το Βερολίνο κλπ. Το ότι είναι έτσι έχει πολλές αιτίες και κάποιες από αυτές πάνε πολύ πίσω στο χρόνο και φτάνουν μέχρι και την Τουρκοκρατία και πολλές εξηγήσεις επίσης, αλλά πιστεύω ότι καμία από αυτές τις εξηγήσεις δεν μπορεί να αναπληρώσει αυτό που αυτή η πόλη έχασε με το να μην έχει σχεδιαστεί με μια ξεκάθαρη ιδέα σαν καθοδήγηση και με συγκεκριμένους κανόνες βασισμένοι στην ιστορία και τις ιδιαιτερότητες της και έχοντας σαν σκοπό το να διευκολύνουν τους κατοίκους της και να τους κάνουν τη ζωή πιο όμορφη.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα τέσσερα προβλήματα που εγώ βλέπω στο κέντρο, αυτά είναι, με τη σειρά: η έλλειψη του πράσινου, το ελάχιστο πλάτος των πεζοδρομίων σε πάρα πολλές οδούς πλην των βασικών αρτηριών κυκλοφορίας, η έλλειψη στεγασμένων χώρων στάθμευσης με προσιτές τιμές και το ότι δεν υπάρχουν αρκετές δραστηριότητες (πολιτιστικές ή απλά έχοντας να κάνουν με τη διασκέδαση) που να ελκύσουν τους κατάδικους της πόλης στο κέντρο και τα βράδια, με το αποτέλεσμα οι κάτοικοι να αποξενώνονται από το κέντρο και να το βλέπουν μόνο ως το μέρος όπου κάνουν τις δουλειές και τα ψώνια τους και όχι σαν ένα κομμάτι τις ζωής τους πέρα από αυτό.

Η Πανεπιστημίου τι θέση έχει στην ιεράρχηση αυτή; παραπλήσιες οδοί παρουσιάζουν μεγαλύτερα προβλήματα; Που θα εστιάζατε την προσοχή σας ως πρώτη προτεραιότητα;

Τώρα θα μιλήσω και ως fine art φωτογράφος εξειδικευμένη την αρχιτεκτονική φωτογραφία και θα πω ότι η Πανεπιστημίου έχει μερικά σημεία τα οποία είναι θαυμάσια για την αρχιτεκτονική φωτογραφία τέχνης σαν αισθητική και ιστορία άλλα η δυνατότητα φωτογράφισης από τις καλύτερες γωνίες είναι περιορισμένη λόγω της φορτισμένης κυκλοφορίας σε αυτή την αρτηρία. Θα μπορούσε κάνεις να σχολιάσει τώρα λέγοντας “τι χρειαζόμαστε φωτογραφίες κτιρίων?” πράγμα που έχω ακούσει δεκάδες φορές από εκείνους που με βλέπουν φωτογραφίζοντας κτίρια και από εκείνους που διώχνουν τους φωτογράφους που κάνουν αυτή τη δουλειά, άλλα εγώ θα τους απαντήσω ρητορικά “τι χρειαζόμαστε ομορφιά στη ζωή μας?”. Θα γυρίσω τώρα στην ιδιότητα μου ως αρχιτέκτονας και θα πω ότι ο σκοπός της αρχιτεκτονικής και του αρχιτέκτονα είναι όχι μόνο να χτίσει ένα κτίριο που θα στεγάσει τους κατοίκους του αλλά και να δημιουργήσει τέχνη, να κάνει τη ζωή αυτών που χρησιμοποιούν το κτίριο αυτό πιο όμορφη και αυτός είναι ο ρόλος της ομορφιάς, του αισθητισμού του κτιρίου, εκείνο το οποίο προσπαθεί να ανακαλύψει και να αποθανατίσει και ο fine art φωτογράφος της αρχιτεκτονικής. Μιλάω πολύ περισσότερο για αυτό το θέμα και γενικώς για όλα τα θέματα που έχουν να κάνουν με την αρχιτεκτονική, την τέχνη, την ασπρόμαυρη φωτογραφία fine art στο βιβλίο που θα δημοσιεύσω σε μερικές εβδομάδες που ονομάζεται “From Basics to Fine Art” και είναι γραμμένο σε συνεργασία με τον Ολλανδό fine art φωτογράφο , Joel Tjintjelaar. Μπορείτε να βρείτε περισσότερες λεπτομέρειες για το βιβλίο σε αυτή τη διεύθυνση στο site μου http://blog.juliaannagospodarou.com/from-basics-to-fine-art/ Επίσης μπορείτε να δείτε τι εννοώ με την fine art αρχιτεκτονική φωτογραφία και επίσης πως προσπαθώ να ανακαλύψω την ομορφιά και την ψύχη των κτιρίων που φωτογραφίζω στο site μου www.juliaannagospodarou.com . Οι πλειοψηφία των εικόνων που θα δείτε εκεί είναι πολυβραβευμένες φωτογραφίες σε διεθνείς διαγωνισμούς φωτογραφίας, αλλά πολλές από εκείνες που έχω βγάλει στην Αθήνα έχουν τραβηχτεί με αρκετά μεγάλες δυσκολίες επειδή οι ιδιοκτήτες τους δεν καταλαβαίνανε (ή το καταλαβαίνανε μετά από πολλές προσπάθειες) ότι η ομορφιά ενός κτιρίου πρέπει να μοιράζεται και με άλλους και γι’αυτό το λόγο δεν θα έπρεπε να μην εμποδίζουν τους φωτογράφους που προσπαθούν να το κάνουν αυτό μέσα από τις εικόνες τους. Αυτές οι φωτογραφίες που θα δείτε στο site μου έχουν κάνει την Αθήνα ένα προορισμό για αρχιτεκτονική φωτογραφία ανάμεσα στους φωτογράφους τέχνης σε πολλά μέρη του κόσμου. Αυτό είναι ό,τι μπορώ εγώ προσωπικά να κάνω για την πόλη μου, να την κάνω γνωστή σε όλος για την ομορφιά της και όχι για τα προβλήματα της, όπως δυστυχώς είναι γνωστή τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης. Και νομίζω τα καταφέρνω μια χαρά.
Τώρα σαν συμπέρασμα και απάντηση στην ερώτηση, θα πω ότι κατά τη γνώμη μου η Πανεπιστημίου θα πρέπει να είναι μια αρτηρία με πολύ λιγότερη κυκλοφορία και με πολύ περισσότερο χώρο για πεζούς, το οποίο θα τραβήξει τη ζωή εκεί, θα τραβήξει τους κατοίκους της Αθήνας και τους τουρίστες της επίσης. Θα πήγαινα ακόμα ως το να πω ότι θα μπορούσε να πεζοδρομηθεί ολόκληρη, όπως είναι η πρόταση του project Rethink Athens του οποίου η οριστική μελέτη έχει ήδη εγκριθεί και ας ελπίσουμε ότι θα γίνει και πράξη το συντομότερο.

Γνωρίζετε την περιφέρεια του Δήμου της Αθήνας; Παγκράτι, πατήσια, Κολωνό, Σεπόλια; Πόσο κρίνετε πως έχουν ασχοληθεί οι αρχές με τις πραγματικά πυκνοκατοικημένες αυτές περιοχές της Αθήνας;

Όλες αυτές τις περιοχές έχουν πραγματικά σοβαρά ζητήματα λόγω του ότι είναι τόσο πυκνοκατοικημένες. Για να κάνω λίγο μαύρο χιούμορ θα αναφέρω μια φράση που λέγεται μεταξύ αρχιτεκτόνων και κατασκευαστών όταν θέλουν να αστειεύονται (πικρά θα έλεγα) για την κατάσταση σε αυτές τις περιοχές και σε άλλες παρόμοιες, και η οποία είναι “την Αθήνα τη σώζει μόνο ένας μεγάλος σεισμός”. Εννοείται αυτός είναι μόνο ένας τρόπος να είναι κανείς αστείος με ένα θέμα το οποίο φαίνεται χωρίς λύση. Η λύση όμως υπάρχει και έχει χρησιμοποιηθεί με μεγάλη επιτυχία σε άλλες πόλεις του εξωτερικού όπου υπήρχαν τέτοια προβλήματα. Και αυτή η λύση μοιάζει με το αστείο που ανέφερα προηγουμένως αλλά σε μια ελεγχόμενη μορφή. Αυτό που μπορεί να σώσει την υπερ-πικνοκατικημένη Αθήνα είναι το να κατεδαφιστούν κάποιες από τις κατασκευές σε αυτές τις περιοχές και να αντικατασταθούν με πράσινο ή χώρους συναναστροφής των κατοίκων τους. Είναι κάτι το οποίο δεν είναι πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθεί αλλά χρειάζεται μια απόφαση από την πολιτεία και τις αρχές και δυστυχώς, όπως ξέρουμε, ο φόβος του πολιτικού κόστους μίας τέτοιας απόφασης είναι αυτό που πάντα παραλύει τις αρχές όταν είναι να πάρουν μια καλή απόφαση. Πράγμα το οποίο συμβαίνει και τώρα, με αποτέλεσμα οι λίγες ενέργειες που έχουν γίνει κατ’ αυτή την κατεύθυνση με σκοπό να αποσυμφορηθούν αυτές τις περιοχές να είναι χωρίς μεγάλη επιτυχία.

Πότε περπατήσατε τελευταία φορά σε μία από αυτές τις περιοχές;

Εγώ περπατώ πολύ αλλά αποτελώ εξαίρεση για κάποιους λόγους. Ένας είναι ότι, παρά τα προβλήματά της, αγαπώ την πόλη μου και προσπαθώ να τη δέχομαι όπως είναι οπότε θέλω να την περπατήσω και να είμαι κοντά της,. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι βγάζω φωτογραφίες στην πόλη οπότε χρειάζεται να είμαι πεζή για να το κάνω αυτό. Ο τρίτος λόγος είναι επειδή γενικώς μου αρέσει να παραπατάω και ειδικά να περπατάω σε μια πόλη. Μου αρέσει να αισθάνομαι τη ζωή και το ρυθμό μίας πόλης από κοντά.
Αλλά γνωρίζω πολύ καλά ότι πολύ λίγοι από αυτούς που δεν έχουν ανάγκη να κατεβούν πεζοί στο κέντρο το κάνουν επειδή δεν έχουν αρκετά πράγματα να τους ελκύσουν και το κέντρο τους φαίνεται χαοτικό και γεμάτο κίνηση.

Ζείτε στην περιφέρεια ή στο κέντρο της πόλης; Πόσες φορές χρησιμοποιήτε μέσα μαζικής μεταφοράς; Αν όχι τι φταίει; Αν ναι, που δεν μπορέσατε να πάτε και που θα θέλατε να σας πήγαιναν αυτά εύκολα;

Ζω αρκετά κοντά στο κέντρο και για αυτό το λόγο και χρησιμοποιώ αρκετά συχνά τα μέσα μαζικής μεταφοράς ειδικά για να φτάσω στο κέντρο, αλλά όχι και τόσο για να φτάσω σε άλλες περιοχές. Για να φτάσω αλλού γενικά χρησιμοποιώ το αυτοκίνητο ή το ταξί. Βρίσκω τα μέσα μαζικής μεταφοράς αρκετά βολικά για να φτάσει κανείς στο κέντρο, αν και θα προτιμούσα να είναι πιο συχνά, αλλά για να μετακινηθείς μεταξύ δυο άλλων σημείων της πόλης βρίσκω το χρόνο που χρειάζεσαι να το κάνεις υπερβολικό. Επίσης ο χρόνος μεταφοράς γίνεται υπερβολικός όταν χρειάζεται να μετακινηθεί κανείς προς την περιφέρεια της πόλης όπου πρακτικά υπάρχει μόνο το αυτοκίνητο που μπορεί να σε εξυπηρετήσει καλά.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια αντικατάσταση των παλαιών εμπορικών σημείων του κέντρου της Αθήνας με άλλα σημεία στην περιφέρεια συνήθως με τη μορφή μεγάλων εμπορικών κέντρων. Πως αξιολογείτε αυτή την διαφοροποίηση και πως θα αντιδρούσε εάν ήσασταν εσείς δημοτική αρχή;

Στην περίπτωση αυτής της ερώτησης η άποψή μου είναι από πρώτο χέρι επειδή έχω δουλέψει για πολλά χρόνια σαν αρχιτέκτονας στην σχεδίαση και κατασκευή πάρα πολλών από τα εμπορικά κέντρα της Αθήνας και της Ελλάδος γενικώς, σε πολλά από αυτά ως project manager οπότε έχω συμμετάσχει σε όλες τις φάσεις ενός έργου, από την αρχική φάση όταν αποφασίζεις που θα γίνει και γιατί, όταν εξερευνάς τη ζήτηση και συντονίζεις τη σχεδίαση με τις συνθήκες της κάθε περίπτωσης, μέχρι την επίβλεψη του εργοταξίου και της φάσης όταν τα εμπορικά καταστήματα ξεκινάνε τη λειτουργία τους και οι πελάτες αρχίζουν να έρχονται, όταν καταλαβαίνεις αν οι αρχικοί σου υπολογισμοί ήταν σωστοί.
Κατά τη γνώμη μου και τα δύο είδη εμπορικού χώρου έχουν τη ζήτησή τους και το λόγο ύπαρξής τους. Συνήθως το κέντρο της πόλης χρειάζεται περισσότερη ζωή και δράση στο δρόμο και επίσης δεν έχει μεγάλους χώρους που θα επέτρεπαν τη κατασκευή μεγάλων εμπορικών κέντρων και γι’ αυτό έχουμε περισσότερα μικρά καταστήματα στο κέντρο. Επίσης με αυτόν τον τρόπο, με τη διατήρηση των μικρών και μεσαίων καταστημάτων στο κέντρο πετυχαίνουμε και έναν άλλο σκοπό: να επιτρέψουμε στο κέντρο να αναπτυχθεί συνεχώς και να εξελίσσεται φυσιολογικά μέσω των πολιτών που θα ελκύσει. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για την πόλη, για τη διατήρησή της ζωντανή, χρήσιμη και υγιής. Οπότε σαν δημοτική αρχή θα έδινα κίνητρα στα καταστήματα που προσπαθούν να παραμείνουν στο κέντρο αντί να φύγουν σε κάποιο εμπορικό κέντρο όπου το νοίκι και γενικώς τα έξοδά τους θα ήταν πιο χαμηλά και θα προσπαθούσα να βοηθήσω τους ιδιοκτήτες, ειδικά τους μικρομεσαίους να επιζήσουν, πόσο μάλλον κατά τη διάρκεια της κρίσης. Το κέντρο είναι η πρώτη εικόνα που θα αντικρίσει όποιος βλέπει την Ελλάδα για πρώτη φορά και είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτή η εικόνα να είναι μια όμορφη εικόνα και όχι η εικόνα της παρακμής. Δεν συμφωνώ με εκείνους που επιλέγουν να παραπονιούνται στους επισκέπτες και σε όσος θέλουν να τους ακούσουν ότι τα πράγματα δεν είναι καλά και τίποτα δεν λειτουργεί. Όσο περισσότερο παραπονευόμαστε αντί να δείχνουμε ένα καλό πρόσωπο, τόσο αυτή η πόλη θα χάσει από τη λάμψη της και η λάμψη αυτή ήταν που δημιούργησε τη φήμη της και εκείνη που μπορεί να φέρει ανάπτυξη μέσω του τουρισμού. Εγώ το βλέπω αυτό από πάρα πολύ κοντά, επειδή πολλοί φωτογράφοι έρχονται από το εξωτερικό για να βγάλουμε αρχιτεκτονικές φωτογραφίες μαζί στην Αθήνα και να κάνουν μαθήματα ή σεμινάρια φωτογραφίας με μένα και έχω ακούσει τα πάντα για την εικόνα της Ελλάδος και της Αθήνας στο εξωτερικό ειδικά τα τελευταία χρόνια με την κρίση, εικόνα στην δημιουργία της οποίας συμμετέχουμε όλοι μας, ειδικά εκείνοι που έχουμε ανταπόκριση στο εξωτερικό. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα από το κράτος και τη δημοτική αρχή, αλλά πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, ο καθένας, να βοηθήσουμε αυτή την πόλη. Εμείς είμαστε η πόλη μας, χωρίς εμάς εκείνη δεν υπάρχει.

Γνωρίζετε την ιστορική εξέλιξη του πολεοδομικού ιστού της Αθήνας; πότε θεωρείται ότι συνέβησαν τα μεγαλύτερα λάθη από πλευράς πολιτείας;

Θεωρώ ότι τα μεγάλα λάθη ξεκίνησαν με το να κατεδαφιστούν τα νεοκλασικά της Αθήνας και όλα τα άλλα αξιόλογα κτίρια που θα έπρεπε αντιθέτως να είχαν κηρυχτεί διατηρητέα και ειδικώς το ότι αυτά τα κτίρια κατεδαφίστηκαν για λόγους κέρδους. Πιστεύω ότι ακόμα δεν έχουμε κατανοηθεί πόσο μεγάλο ήταν αυτό το πλήγμα στην καρδιά της πόλης αυτής και στην ιστορία και την ταυτότητά της. Αν κάποιες περιοχές έχουν χάσει παντελώς τον χαρακτήρα τους είναι για αυτόν το λόγο, δεν έχουν πλέον αναμνήσεις, οι γειτονιές αλλά και οι κάτοικοι τους κατ’επέκταση. Πολλά από αυτά ξεκινήσανε με τη μεγάλη εισροή νέον κατοίκων στην πόλη, ελκυομένοι από τις ευκαιρίες εργασίας που εμφανίστηκαν τη δεκαετία του ’70 αλλά δυστυχώς τα λάθη δεν σταματήσαν εκεί και αυτό είχε ως αποτέλεσμα το να χαθούν πληθώρα αξιόλογων κτιρίων.

Τι σημαίνει η πολυκατοικία για σας στη μορφή που τη γνωρίζουμε όλοι σε αυτή την πόλη; έχετε ζήσει μέσα σε πολυκατοικία (ες);

Ζω μέσα σε μια πολυκατοικία αυτή τη στιγμή και ευτυχώς είναι από τις καλές περιπτώσεις, αλλά αν κοιτάξω γύρω μου θα δω πολλές περιπτώσει πολυκατοικιών όπου οι συνθήκες έχουν μείνει 30-40 χρόνια πίσω και αυτό σημαίνει χαμηλή ποιότητα ζωής για εκείνους που τις κατοικούν. Το ξέρω ότι είναι ουτοπικό, τουλάχιστον για τη στιγμή που βρισκόμαστε, αλλά νομίζω θα έπρεπε να δοθούν κάποιες σοβαρές επιδοτήσεις στις παλιές πολυκατοικίες για να αναβαθμιστούν από άποψη αισθητική (αυτό έχει ήδη γίνει κατά κάποιο τρόπο με τις επιδότησες για την αποκατάσταση προσόψεων) αλλά επίσης και από άποψη θερμομόνωσης και εξοικονόμησης ενέργειας, όπως και των υδραυλικών εγκαταστάσεων τα οποία είναι πεπαλαιωμένα.

Κάθε εμπόδιο για καλό. Και η κρίση θέλει δράση για να την διαβούμε. Τι θεωρείται επίκαιρη δράση από πλευράς Δήμου σήμερα;

Αυτό που μπορεί να κάνει ο Δήμος σήμερα και που θα έπρεπε να κάνει πάντα, αλλά ειδικά σε περίοδο οικονομικής κρίσης, είναι να κάνει σωστή και έξυπνη διαχείριση των χρημάτων που έχει στα χέρια του και να σκέφτεται πρακτικά και συμπονετικά. Να βοηθήσει αυτούς που το έχουν ανάγκη όσο μπορεί περισσότερο γιατί υπάρχουν αρκετοί που έχουν φτάσει στα όρια και όχι επειδή φταίνε οι ίδιοι. Επίσης δεν θα χάλαγε αν θα έβρισκε και άλλους σοβαρούς τρόπους χρηματοδότησης εκτός των δημοτικών τελών.

Τι θεωρείται επίκαιρη δράση από πλευράς κυβέρνηση για την νεοελληνική πόλη σήμερα;

Θα μπορούσα να επαναλάβω ότι είπα για το Δήμο προηγουμένως προσθέτοντας το ότι, αφού η κυβέρνηση έχει ακόμα περισσότερη δύναμη από ό,τι ο Δήμος θα μπορούσε να κάνει πιο σοβαρές επεμβάσεις στη υποδομή της πόλης για να την κάνει πιο λειτουργική και φιλική στους κατοίκους της. Νομίζω θα έχουμε όλοι κάνει αρκετά όταν θα αρχίσουμε να είμαστε υπερήφανοι για την πόλη που ζούμε και θα χαιρόμαστε ότι ζούμε εδώ όπου και να πάμε και ό,τι άλλο και να δούμε σε όλον τον κόσμο.

Integral Metropolis Magazine Interview – English Version

If they asked you to put 5 of the most important problems of the city center in order of priority, would you be at the top?

If I judge from my view as an architect, the biggest problem in Athens, and not just the center, is that it has been built without a central general urban plan as structured by all the cities we architectively admire, Paris, London, Berlin etc. That is so many causes and some of them go back in time and reach up to the Ottoman domination and many explanations as well, but I believe that none of these explanations can make up for what this city has lost with not designed with a clear idea as guidance and specific rules based on the history and characteristics of and having as purpose to facilitate the residents and make life more beautiful.
With regard to the other four problems that I see in the center, these are, in turn: the lack of green, the minimum width of the pavements on many roads other than the main traffic arteries, the lack of covered parking spaces at affordable prices, and there are not enough activities (cultural or simply having to do with entertainment) that attract the convicts of the city to the center and the evenings, with the result that the residents are alienated from the center and seen only as the place where they make their jobs and their shopping and not as a part of their lives beyond that.

What does the University have in its hierarchy? similar roads have greater problems? Where would you focus your attention as a top priority?

Now I will also speak as a fine art photographer specialized in architectural photography and I will say that the University has some points which are wonderful for architectural art photography as aesthetics and history but the possibility of photography from the best angles is limited due to the charged traffic to it the artery. Could you comment now saying “what do we need building pictures?” Which I have heard dozens of times from those who are seeing me by photographing buildings and by those who drive away the photographers who do this job, but I will respond rhetorically “what we need beauty in our life?”. I will now return to my position as an architect and I will say that the purpose of architecture and architect is not only to build a building that will house its inhabitants but also create art, make the life of those who use this building more beautiful and that is the role of the beauty, the aesthetics of the building, what the fine art architect is trying to discover and immortalize. I am talking much more about this subject and generally about all the subjects that have to do with architecture, art, black and white fine art in the book I will publish in a few weeks called “From Basics to Fine Art” and written in collaboration with the Dutch fine art photographer Joel Tjintjelaar. You can find more details about the book at this address on my site http://blog.juliaannagospodarou.com/from-basics-to-fine-art/ Also you can see what I mean by fine art architectural photography and also I try to discover the beauty and coolness of the buildings I photograph at my site www.juliaannagospodarou.com. The majority of the pictures you will see there are many award-winning photos in international photography competitions, but many of the ones I’ve taken out in Athens have been dragged in with great difficulty because their owners did not understand (or understood after many attempts) that the beauty of a of building should share with others and therefore should not prevent photographers trying to do so through their images. These photos you will see on my site have made Athens a destination for architectural photography among art photographers in many parts of the world. That’s what I can personally do for my city to make her known to everyone for her beauty and not for her problems, as unfortunately is known in recent years because of the crisis. And I think I can do it just fine.
Now as a conclusion and answer to the question, I will say that in my opinion the University should be an arcade with much less traffic and much more pedestrian space, which will pull life there, pull the inhabitants of Athens and its tourists also. I would even go so far as to say that it could be pedestrianized, as is the proposal of the Rethink Athens project, whose final study has already been approved and hopefully will be done as soon as possible.

Do you know the region of the Municipality of Athens? Pangrati, Patissia, Kolonos, Sepolia? How much do you think the authorities have dealt with these really densely populated areas of Athens?

All these areas have really serious issues because they are so densely populated. To make a little bit of black humor, I will mention a phrase called between architects and builders when they want to joke (bitterly I would say) about the situation in these areas and the like, and which is, “Athens saves only a big earthquake “. It goes without saying that this is just one way to be funny with a topic that seems unresolved. However, the solution exists and has been used with great success in other foreign cities where such problems existed. And this solution resembles the joke I mentioned earlier but in a controlled form. What can save the over-picnic Athens is to demolish some of the constructions in these areas and to replace them with green or areas of meeting their inhabitants. It is something that is not very difficult to carry out but requires a decision from the state and the authorities and unfortunately, as we know, the fear of the political cost of such a decision is what always paralyzes the authorities when it comes to making a good decision. This is happening now, with the result that the few actions that have been taken in this direction with the aim of decongesting these areas are without great success.

When did you last walk to one of these areas?

I walk a lot but I am an exception for some reasons. One is that, despite its problems, I love my city and I try to accept it as it is so I want to walk her and be close to her. The second reason is that I take photos in the city so I need to be fooled to do that. The third reason is because I generally like to walk and especially to walk in a city. I like to feel the life and pace of a city close.
But I know very well that very few of those who do not need to get down to the center do it because they do not have enough things to attract them and their center seems chaotic and full of movement.

Do you live in the periphery or city center? How many times do you use public transport? If not what is wrong? If so, where you could not go and would you like to have it easily?

I live close enough to the center and for this reason I use public transport quite often to get to the center but not to get to other areas. To get elsewhere generally I use the car or the taxi. I find public transport quite convenient to get to the center, although I would rather be more frequent, but to move between two other parts of the city I find the time you need to do too much. Also, transport time becomes excessive when you need to move to the periphery of the city where practically there is only the car that can serve you well.

In recent years there has been a replacement of the old commercial centers of the center of Athens with other points in the region, usually in the form of large shopping centers. How do you assess this differentiation and how would it react if you were a municipal authority?

In the case of this question, my opinion is first and foremost because I have worked for many years as an architect in the design and construction of many of the shopping centers in Athens and Greece in general, in many of them as project manager so I have participated in all phases of a project, from the initial phase when you decide what will happen and why, when you explore the demand and coordinate the design with the circumstances of each case, to the supervision of the construction site and the phase when the shops start the job their yrgia and customers start to come when you understand if your initial calculations were correct.
In my opinion, both types of commercial space have their demand and their raison d’être. Usually the city center needs more life and action on the road and it also has no large spaces that would allow the construction of large shopping centers and that is why we have more small shops in the center. Also, with the maintenance of small and medium-sized stores in the center, we achieve another goal: to allow the center to evolve continuously and evolve naturally through the citizens it will attract. This is very important for the city, to keep it alive, useful and healthy. So as a municipal authority I would give incentives to shops trying to stay in the center instead of going to a mall where rent and general expenses would be lower and I would try to help the owners, especially the small and medium-sized ones to survive, let alone during the crisis. The center is the first image to be seen by anyone who sees Greece for the first time and it is very important that this picture is a beautiful picture and not the image of decadence. I do not agree with those who choose to complain to visitors and to what they want to hear that things are not good and nothing works. The more we complain rather than show a good person, so this city will lose out of its shine and that glow has created its reputation and the one that can bring growth through tourism. I see this from very close because many photographers come from abroad to take architectural photos together in Athens and to take lessons or photo seminars with me and have heard everything about the image of Greece and Athens abroad, last years with the crisis, an image in whose creation we all participate, especially those who have a response abroad. What I want to say is that we must not expect everything from the state and the municipal authority, but we have to do everything that goes by our hand, everyone, to help this city. We are our city, without us there is not.

Do you know the historical evolution of the urban fabric of Athens? when is it believed that the biggest mistakes occurred by the state?

I believe that the big mistakes began with the demolition of the neoclassical buildings of Athens and all the other remarkable buildings that should have been preserved, on the contrary, and especially that these buildings were demolished for profit. I believe that we still have not understood how great this blow was in the heart of this city and its history and identity. If some areas have completely lost their character is for this reason, they no longer have memories, neighborhoods, but also their inhabitants by extension. Many of these began with the large influx of neo inhabitants in the city, attracted by the job opportunities that emerged in the 1970s, but unfortunately the mistakes did not stop there and this resulted in the loss of a lot of remarkable buildings.

What does the apartment building for you in the form we all know in this city? have you lived in apartment buildings?

I live in a block of flats right now and fortunately it’s from good times but if I look around I will see many cases of apartment buildings where the conditions are left 30-40 years back and that means low quality of life for those who live them. I know it is utopian, at least for the moment we are, but I think some serious subsidies should be given to the old apartment buildings to be upgraded in terms of aesthetics (this has already been done in some way with the subsidies for the restoration of facades) but also in terms of thermal insulation and energy saving, as well as the plumbing installations that are obsolete.

Every obstacle for good. And the crisis wants action to do it. What is the current action of the Municipality today?

What the City can do today and which it should always do, but especially in a period of economic crisis, is to do the right and intelligent management of the money it has in its hands and to think practically and compassionately. To help those who need it as much as they can because there are many who have reached the limits and not because they are blaming themselves. He would also not be spoiled if he could find other serious ways of financing outside the municipal fees.

What is current government action for the modern Greek city today?

I could repeat that I said about the Municipality previously adding that since the government has even more power than the City could do more serious interventions in the city’s infrastructure to make it more functional and friendly to its inhabitants. I think we will all do enough when we start to be proud of the city we live in and we will be happy to live here wherever we go and what else to see all over the world.

Julia Anna Gospodarou - (en)Visionographer

Julia Anna Gospodarou is an internationally acclaimed photographer, architect with a Master degree, author and highly sought-after educator, teaching workshops and lecturing around the world. Founder of (en)Visionography™ and creator of Photography Drawing™, author of the best-selling book From Basics to Fine Art - Black and White Photography , with high distinctions in the most important photography competitions worldwide (International Photography Awards IPA Photographer of the Year, World Photography Awards SWPA and Hasselblad Masters finalist, as well as 80+ more awards), widely published internationally in books and magazines, Julia is passionate about the art in photography and striving to spread it into the world.